وبلاگ شخصی پروین پناهی

     پدرم گفت: 'برای کار چه تصمیمی داری؟ من که تا حالا ندیدم تو یک بارم یک نگاهی به کتاب درسی هات انداخته باشی.'گفتم: 'بعضی از کتابا خیلی خسته کننده ن.''خسته کننده ن؟ پس نمیخوای ادامه تحصیل بدی؟ چی کار از دستت برمی آد؟ اصلن به چه دردی میخوری؟ من برای بزرگ شدنت، تغذیه ت، لباسات چندهزار دلار خرج کردم! فکر کن همین جا بذارمت توی این خیابون و برم. چی کار میکنی؟'گفتم : 'پروانه جمع میکنم.'آینده- چ بوکفسکی- ترجمه م میرزاخانیاز همشهری داستان مهرماه ۹۲ وبلاگ شخصی پروین پناهی...

  یکی بود ، یکی نبود .غیرازخدای مهربان هیچ کس نبود .آن دورها، پشت کوههای نقره ای روسیه دخترکی پیدا شد . برف همه جا را یکدست سفید کرده بود .آن روز پرنده ها توی هوا یخ می زدند و روی زمین می افتادند. دخترک تنها بود وسرما مژه هایش را به هم چسبانده بود..دخترک در آن سرما دلش یک قلب تپنده می خواست و یک آغوش گرم . چشم هایش را بست واز صمیم قلب آرزو کرد . گرگ خاکستری بو کشید و نزدیکش شد . نزدیک و نزدیک تر . دخترک دستان کوچکش را باز کرد و گرگ را به آغوش کشید . چه کسی باور می کرد اما گرگ دخترک را نخورد ! فکر کردید خدا پشت کوههای نقره ای روسیه نمی رود ؟         از مجموعه ی داستان وبلاگ شخصی پروین پناهی...

زنان بسیاری دیده ام در آشپزخانه گریه می کردند  مادرم! مرده های بسیاری دیده ام برای خود کفن می بافتند خواهرم! در این میان من کودکی گرسنه بوده ام که خودش را می خوردو دخترم که به طرز عجیبی شبیهمن بود از پستانم شیر می نوشیددهان مادرم مثل لب های ماهی بود گاهی باز می شدند و بیشتر بسته!مادرم ماهی بی صدا بود! که می خواست دخترانش مثل خودش باشند. مادران بسیاری دیده ام که در خلوت آشپزخانهبه وقت شستن ظرف ها به دختران خود می گویند : آدم است دیگر...خو می کند به تنهایی!    پروین پناهی - دی 1394 وبلاگ شخصی پروین پناهی...

کتاب من در انتشارات روشنگران و مطالعات زنان 

ناشران عمومی 

سالن 2

راهروی 2

غرفه 50

 

 

وبلاگ شخصی پروین پناهی...

 

می دانید بعضی چیزها در ظاهر چیز خاصی نیست اما در یک موقعیت خاص می تواند معجزه گر باشد 

مثل یک گلدان که مدت هاست رهایش کردی اما یکباره میبینی جوانه زده است، مثل یک لیوان آب که وقت عطش به دستت می آید، مثل یک عکس قدیمی که سر و کله اش از لای یک کتاب پیدا می شود، مثل یک لبخند ساده رو به کسی که مدت هاست نخندیده

 

و تو آن لبخندی که وقت عطش دستم دادند. 

 

 

پروین پناهی، مهر 95

وبلاگ شخصی پروین پناهی...